Өлкәннәрне онытмыйк

Өлкәннәр көне— ул матур һәм якты бәйрәм. Бу көнне без безнең әби-бабайларыбызга аеруча игътибар күрсәтәбез.
Ел буена җезнең гаилә бер әбигә булыша. Аның исеме Галимә. Ул ялгыз карчык. Ул үзе генә яши. Аңа соцзащитадан хезмәткәр килеп, өй эшләрендә булыша. Безнең гаилә дә Галимә әбине онытмый. Бәйрәмнәр саен аның янына барып киләбез. Корбан бәйрәмендә корбан ите илтеп, Ураза бәйрәмендә күчтәнәчләр илтеп киләбез. Һәр ел саен гошер сәдакасын да без Галимә әбигә бирәбез. Быел әлеге сәдаканы өлкәннәр кәнендә бирергә туры килде. Без бакчабыздан җыеп алган уңышыбызның бер өлешен (бәрәңге, кишер, чөгендер, кабак, ташкабак) Галимә әбигә бирдек, аны бәйрәм белән -өлкәннәр кәне белән котладык. Моңа ул бик сөенде, күп итеп рәхмәтләр әйтеп калды.